دین بدون نماز

روز به روز حلقه فشار و شکنجه را بر او تنگ تر می نمودند. 

خصوصاً که حامیان خود را از دست داده بود و این ماجرا، جسارت دشمنان را دو چندان کرده بود.

هر روز با دیدن و شنیدن مناظر رقت بار شکنجه، طاقتش کمتر می شد، اما مأمور به صبر بود.

مقدمات هجرت به شهر یثرب را فراهم دید، تصمیم خود را گرفت.

دستور داد هر کس تحمل آزار مشرکان را ندارد به سمت یثرب حرکت کند.

کم کم همه مسلمانان هجرت کردند و در آن شهر به پیروزی‏های چشمگیری دست یافتند.

به همین دلیل، طالبان حق و جویندگان علم و معرفت، از گوشه‏ و کنار شهرها و روستاهای دور افتاده

به شهر یثرب که اکنون به احترام پیامبر، مدینه نامیده می شد، پناه آوردند.

بزرگان قبایل عرب یکی پس از دیگری به مدینه نزد رسول الله آمدند و اظهار کردند:

که «ما مسلمان می‏شویم به شرط این که: از نماز خواندن معاف باشیم.»

حضرت فرمود: 

«دینی که در آن نماز نباشد، خیری در آن نیست.

خداوند نماز را واجب کرد و در این وجوب رازهایی نهفته است.

اگر مردم بدون تکلیف رها ‏شوند، سرنوشتی جز سرنوشت گذشتگان خود، نخواهند داشت؛ 

زیرا در میان گذشتگان، انبیایی صاحب شریعت بودند که چه بسا به خاطر آیین خود، جنگ‏ها نمودند،

ولی به مرور زمان و در اثر کم توجهی مردم، آیین آنان به طور کلی از بین رفت. 

از این رو خداوند متعال اراده نمود که امت اسلام دچار چنین سرگذشتی نگردد،

پس واجب کرد، تا در پنج نوبت، نام پیامبر برده شود و نماز به یاد خداوند برپا گردد

تا مبادا یاد خدا و آیین پیامبر در چالش‏های زندگی گم شود، و از یاد رود.»

تفسیر نمونه، ج‏25، ص: ۴۲۹ ذیل آیه ۴۸ سوره مرسلات 

وَ إِذا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لا یَرْکَعُونَ سوره مرسلات آیه ۴۸

و هنگامی که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمی‏کنند. 

لاخیر فی دین لیس فیه رکوع وسجود،

مجمع البیان: جلد ۱۰ صفحه211