ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﮔﺮ "ﻧﻤﺎﺯ " ﺑﻮﺩ
ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﮔﺮ "ﻧﻤﺎﺯ " ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﻔﺮ، ﺫﻭﻕ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺶ
ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﮐﻌﺖ ﺁﺧﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﮐﯿﻒ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ،
ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻤﺶ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
"ﺧﻼﺹ " ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ...
ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﭘﺎﻧﺘﻮﻣﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﺩﺭﺱ ﺷﺎﺭﮊﺭ ﮔﻮﺷﯽ ...
ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ،
ﮐﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻠﻖ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﮑﺮ

ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﻼﻥ ﻫﻤﮑﺎﺭ

ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺴﺎﺏ !!

ﻧﻪ

ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤﺎﻥ "ﻧﻤﺎﺯ " ﻧﯿﺴﺖ

ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ، ﯾﮏ "ﮐﺎﺭﻭﺍﺵ ﻗﻮﯼ " ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﺴﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ، ﻟﮑﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ، ﭘﻠﺸﺘﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ.
ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ، ﻣﯽ ﺷﺪ " ﮐﯿﻤﯿﺎ " ﻭ ﻣﺲ ﻭﺟﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻃﻼ ...
ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ،
ﻣﯽ ﺷﺪ ﭘﻞ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﻭ، ﻣﯽ ﺷﺪ
ﻣﺮﻫﻢ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺭﻣﺎﻥ،ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺎﻩ ﮐﻠﯿﺪ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﯿﻌﺎﺩﮔﺎﻩ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ....
ﺧﺪﺍﯾﺎ ! ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺳﺨﺎﻭﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ،
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ.
ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻨﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻢ،

 "ﻧﻤﺎﺯ " ﺷﻮﺩ .... ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ !

خدایا اگر گناهانم را بر روی سنگ نوشته بودم

از هم پاشیده بود!

اگر بر روی آب دریـــا نوشته بودم

خشک شده بود!

اگر زمین از آن آگاه شده بود مرا

به درون خود کشیده بود!

اگر آسمان از آن آگاه گشته بود مرا

هلاک کرده بود!

 خدایا ممنون که ستارالعیوب منی!

خدایا از تو مهربون تر کجا پیدا کنم؟

آیا ندانسته ای که خدا آنچه را که در آسمانها و

آنچه را که در زمین است می داند؟

هیچ گفتگوی محرمانه ای میان سه تن نیست مگز اینکه

او چهارمین آنهاست، و نه میان پنج تن مگر اینکه

او ششمین آنهاست، و نه کمتر از این و نه بیشتر

مگر اینکه هر کجا باشند او با آنهاست

آنگاه روز قیامت آنان را به آنچه کرده اند

آگاه خواهد گردانید. زیرا خدا به هر چیزی داناست.

" سوره مجادله آیه۷ "

آنچنان برای دنیای خویش تلاش کن

که گویی تا ابد زندگی خواهد کرد

و آنچنان برای

آخرت خویش که گویی امشب خواهی مرد .

" امام علی(ع) "

  و به راستی که اگر...

اگر گناه وزن داشت؛

هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد،

خیلی ها از کوله بار سنگین خویش ناله میکردند،

و من شاید؛ کمر شکسته ترین بودم...

آری همه ذرات این عالم نشان از وجود پروردگاری دانا و توانا دارد

اما فقط چشم بینا می خواهد!

به قول باباطاهر: 

به دریا بنگرم دریا تو بینم 

به صحرا بنگرم صحرا تو بینم 

به هر جا بنگرم، کوه و در و دشت 

نشان از قامت رعنا تو بینم

خدای عز وجل میفرمایند:

محبوبترين بندگان نزد من آنهايند كه

به خاطر من يكديگر را دوست دارند،

دلبسته مساجدند و سحرگاهان لب به استغفار گشايند

اينانند كه هرگاه بخواهم زمينيان را كيفر دهم

به ياد ايشان افتم و از مجازات آنان صرف نظر كنم

خداى تبارك و تعالى مى فرمايد:

هر كه پناه به من آورد طلب او را كفايت كنم ،

و هر كه از من چيزى بخواهد به او ببخشم ،

و هر كه مرا بخواند او را اجابت كنم و دعاى او را تاخير

مى اندازم و معلق مى ماند، و حال آنكه اجابت خواهم كرد،

تا تمام شود قضاى من ، پس هرگاه تمام شد

برآورم آنچه سوال كرده است.

نقل است که حضرت موسی علیه السلام در کوه طور در

مناجات خود عرض کرد: یا اله العارفین  

جواب آمد لبیک (یعنی ندای تو را پذیرفتم) 

سپـــس عرض کرد:

یا اله المحســــنین (اى خداى نیکوکاران ) جواب شنید لبیک

سپس عرض ‍کرد: یا اله المطیعین (ای خدا اطاعت کنندگان)

جواب شنید لبیک،

سپس عرض کرد: یا اله العاصین (ای خدای گنهکاران)،

این دفعه سه بار شنید لبیک،لبیک ؛ لبیک .

حضرت موسی علیه السلام  عرض کرد: حکمتش چیست

که این دفعه سه بار شنیدم که فرمودی لبیک،

 به او خطاب شد: عارفان به معرفت خود، و نیکوکاران

به کار نیک خود، و مطیعان به اطاعت خود، اعتماد دارند،

 ولی گنهکاران، جز به فضل من، پناهی ندارند،

اگر از درگاه من ناامید گردند، به درگاه چه کسی پناه ببرند؟ 

پیامبر اکرم(ص) فرمودند:

شیطان به خدا گفت:

به شکوه تو سوگند تا آنگاه که

روح در تن بندگان توست در گمراهی آنان میکوشم

وخدا فرمود:

به شکوه وبزرگی ام سوگند هر آنچه آمرزش

بخواهند همواره آنان را می بخشم.

نمازهای  پنج گانه به نهر جاری گوارایی می مانند

که بر در خانه هایتان روان است وهر  روز پنج بار

خود را در زلال آن شست و شو می دهید،

و دیگر هیچ پلیدی باقی  نمی ماند.

کنز  العمال ، ج 7، ص 291 حدیث 18931

در عجبم از مردمی که به دنبال دنیایی هستند

که روز به روز از آن دورتر میشوند

و غافلند از آخرتی که روز به روز

به آن نزدیکتر میشوند ...

حضرت علی (ع)

خوشا به سعادت كسی كه

عمل، علم، دوستى،

دشمنى، گرفتن، رها كردن،

سخن،سكوت ،كردار

و گفتارش را

براى خدا خالص گرداند.

تحف العقول "امام علی(ع)"

حدیثی که تنم را لرزاند

 اگر یک نماز صبحت قضا شود

 اگرکل دنیاطلا شود و آنرا در راه خدا و اسلام بدهی... 

جبران نمی شود...

"امام صادق (ع)"

 اللهم عجل لوليّك الفرج

سرورا، سرنوشتم به دست توست

و هر آنچه تا واپسین دم حیاتم،

نهان و عیان از من سرزند، تو دانی.

و کاستی و فزود و سود و زیانم تنها به دست توست نه دیگری.

معبودا، اگر مرا از رزقت ناکام گردانی، کیست که روزی‌ام دهد؟

و اگر به خواری‌ام کشانی، کیست که یاری‌ام دهد؟

معبودا، با گرایشم به خواهش نفس، برخود ستم کردم

پس وای بر من اگر بر آن آمرزش نیاوری!

(فرازهایی از مناجات زیبای شعبانیه)

رحــــــــــمت سرشار خـــــــــــدا:

در روايات آمده در روز قيامت دو نفر را مى آورند

كه سزاوار دوزخ مى باشند، به يكى از آنها امر مى شود،

وارد دوزخ شو...

او با شتاب به سوى دوزخ مى رود، به او مى گويند مگر

نمى دانى تو را به كجا مى فرستند، میگويد مى دانم ،

من به خاطر نافرمانى خدا مستحق دوزخ شده ام .

اگر امروز نيز نافرمانى كنم موجب عذاب بسيار و سخت خواهم شد،

لذا براى اجراى فرمان خدا شتاب مى كنم . كه تأ خير نيفتد.

رحمت الهى به جوش مى آيد خطاب به مأ موران مى گويد

كه اين بنده ام را بازگردانيد و به سوى بهشت روانه اش كنيد.

رسول خدا فرمودند: دو رکعت نمازی که انسان در دل شب بخواند

از دنیا وآنچه در آن است برای او بهتر می باشد.

سفارش مداوم آیت الاه قاضی به شاگردش:

ای فرزند! دنیا می خواهی نماز شب بخوان آخرت می خواهی

نماز شب بخوان...

...........

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

خدا به 3 طریق جواب می دهد:

می گوید:بله و آنچه که

خواسته اید  رابه شما می دهد

می گوید: نه وچیز بهتری را به شما

می دهد

می گوید:صبرکن وبهترین را به شما می دهد.

*******

هر چی می خواهی از خدا بخواه

ودرنظر داشته باش که برای او

غیرممکن وجود ندارد.

وتمام غیر ممکن ها فقط برای کسانی

است که از ایمان دل بریده اند

و امید رابه دل راه نمی دهند

خـــــــــــدایا

مـــیان این همه آرزوهـــــــــــــــا

دلتنگتــــــــــرین بنده ی خود را دریــــــاب...

       الهي ! بنده اي گم كرده راهم  

      بده راهم كه سرتاپا گناهم    

              اگر عمري به غفلت زيست كردم    

   تمام هستيم را نيست كردم

          به هر در ، حلقه كوبيدم خدايا    

  لباس يأس پوشيدم خدايا

           اسيرنفس هر جايي شدم من    

       مقيم شهر رسوايي شدم من

    نچيدم گل زشاخ آرزويي    

ندارم پيش مردم آبرويي

         كنم با عجز و لابه بر تو اظهار  

    گنه كارم گنه كارم گنه كار

         تو رحمان و رحيم و مهرباني  

     منم مهمان تو ، تو ميزباني

           تو سوز سينه ام را ساز كردي    

   در رحمت به رويم باز كردي

               تو گفتي توبه كن ، من مي پذيرم  

ترحم كن اميرا من فقيرم

           الهي!هرچه هستم هركه هستم

  سرخوان عطاي تو نشستم

            يقين دارم كه با اين شرمساري    

         نجاتم مي دهي از خوار و زاري

    اگر كوه گنه گرديده بارم         

      يقين دارم علي را دوست دارم

     ببخشا اي همه آگاهي من    

      گناهم را به خاطرخواهي من

              الهي ! گرچه هستم غرق عصيان  

  پشيمانم پشيمانم پشيمان

خداوند می فرمایند:

ای فرزند آدم خود را برای بندگی من مهیّا نما 

در این صورت قلب تو را بی نیاز خواهم کرد

و ترا بسوی خواسته هایت واگذار نخواهم کرد

وبر من واجب خواهد بود که حاجت ترا بجا آورم

و قلب تو را مملو از خوف و ترس از خود می کنم .

و اگر برای بندگی من خود را مهیّا نسازی ،

قلب تو را مشغول به دنیا خواهم کرد

سپس حاجت تو را بجا نخواهم آورد

و ترا به خواسته هایت واگذار خواهم کرد

(حدیث قدسی)

ای فرزند آدم تا چه اندازه از من شکایت می کنی ،

و چقدر مرا به فراموشی می سپاری ،

و چه مقدار ناسپاس من هستی ؟!

با اینکه من ( اصلاً ) ظلمی به بندگان نمی کنم ،

و تا چه زمان نعمت مرا انکار می کنید با اینکه

روزی هر روز از جانب من برای شما می آید ،

و تا چه زمان منکر خدائی و ربوبیّت من هستید

با اینکه پروردگاری جز من برای شما نیست ،

و تا چه زمان از من روی برمی گردانید و اعراض می کنید

با اینکه من با شما چنین نکرده ام ...

(حدیث قدسی)

براستی که مومن به منزله ی کفه ی ترازوست.

هر اندازه که ایمانش افزوده شود ، 

امتحانش نیز سنگین تر میشود.

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ

آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم رها می ‏شوند

  و مورد آزمايش قرار نمی‏گيرند؟.﴿عنکبوت،۲﴾

گاهی اگر دعایت مستجاب نشد، برو و گوشه ای بنشین...

زانوهایت را بغل بگیر و یک دل سیر گریه کن...

شاید لازم باشید میان گریه هایت بگویی«اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعا»

خدایا! ببخش آن گناهانیم را که دعایم را حبس کرده است...

بسم رب المهدي

خدایــــــا

یاریم کن نگاهم...

در افق این فضای مجازی...

 جز برای تــــــــو...

نبیند و انگشتانم ...

جز برای تــــــــو...

کلیدی را نفشارند...

گفتم :از خــــدا می خواهم... یعنی از خودت می خواهم مرا ببخشی! 

گفت :پس بخشش را از من بخواه و بعد توبه کن (هود/90)

 گفتم : با این همه آلودگی و گناه ... چه کنم؟

گفت : مگر نمی دانی خــــداست که توبه را از بندگانش قبول می کند؟ (توبه/104)

 گفتم : با این همه گناه چه طور توبه کنم؟

گفت : من آمرزنده ی گناه و پذیرنده ی توبه ام. (مومن/3)

 گفتم : برای کدام گناهم می توانم توبه کنم؟

گفت : من همه ی گناهان را می بخشم. (زمر/53)

 گفتم : یعنی مطمئن باشم؟

گفت : جز مـــن چه کسی است که گناهان را می بخشد؟ (آل عمران/135)

 گفتم : چرا ، چرا در مقابل حرف هایت همیشه مثل یخ آب می شوم؟ توبه می کنم ، توبه!

گفت : من ، هم توبه کنندگان را و هم کسانی را که پاک اند دوست دارم. (بقره/222)

 گفتم :پروردگارم! من جز تو کسی را ندارم.

گفت : آیا من برای تو کافی نیستم ؛ (زمر/36)

گفتم : در برابر این همه محبتت چه کنم ...

گفت : مرا یاد کن. (احزاب/41)

فرازهایی از توبه نامه بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله :
از این که حسد کردم...
از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم...
از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم....
از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم....
از این که مرگ را فراموش کردم....
از این که در راحت سستی و تنبلی کردم....
از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم.....
از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم....
از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند....
از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم....
از این که دیگران را به کسی خنداندم، غافل از این که خود خنده دارتر از همه هستم....
از این که لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم....
از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع تر نبودم....
از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم....
از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید.
از این که نشان دادم کاره ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند....
از این که ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود....
از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری.....
از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم....
از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند....
از این که از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم....
از این که کاری را که باید فی سبیل الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم....
از این که نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار شک در نماز شدم....
از این که بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم....
از این که " خدا می بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم....
از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم...