خداى تبارك و تعالى مى فرمايد:

هر كه پناه به من آورد طلب او را كفايت كنم ،

و هر كه از من چيزى بخواهد به او ببخشم ،

و هر كه مرا بخواند او را اجابت كنم و دعاى او را تاخير

مى اندازم و معلق مى ماند، و حال آنكه اجابت خواهم كرد،

تا تمام شود قضاى من ، پس هرگاه تمام شد

برآورم آنچه سوال كرده است.

هر گاه عبدی گناه می کند قطعه ای از زمین که در آن محل این گناه

را انجام داده است از خدا اجازه می خواهد بنده را در کام خود فرو ببرد

و آن سقفی که روی سر آنهاست از سقف بناها یا آسمان

از خدا اذن می طلبد که بر سر آنان خراب شود اما

خدا میگوید:

دست از بنده من بردارید و به او مهلت بدهید شما او را خلق نکرده اید

اگر او را خلق کرده بودید به او رحم میکردید.

(حدیث قدسی)

الیس الله بکاف عبده ؟!

ملاصدرا می گوید: خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان اما ...

به قدر فهم تو کوچک می شود و به قدر نیاز تو فرود می آید و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود.

یتیمان را پدر می شود و مادر، محتاجان برادری را برادر می شود، عقیمان را طفل می شود، ناامیدان را امید می شود،

گمگشتگان را راه می شود، در تاریکی ماندگان را نور می شود، رزمندگان را شمشیر می شود، پیران را عصا می شود، محتاجان به عشق را عشق می شود.

خداوند همه چیز می شود همه کس را... به شرط اعتقاد، به شرط پاکی دل، به شرط طهارت روح، به شرط پرهیز از معامله با ابلیس، بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها...

چنین کنید تا ببینید چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند، در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟

"آیا خدا برای بنده خویش کافی نیست؟"